Mijn vriend en ik zijn nu ruim een week in Laos. We zijn begonnen in Vientiane en we verblijven ondertussen in Vang Vieng, een klein dorpje wat is omgeven met een prachtig landschap waar je kan mountainbiken, kayakken en bergbeklimmen. Gisteren zijn we al met de mountainbike naar een waterval in de buurt gefietst, wat erg leuk was (mede) omdat er amper andere toeristen waren.
Ik vond het eerder moeilijk om afscheid te nemen van het prachtige Indonesische eiland Bali. Ik heb erg genoten van de prachtige omgeving, de bouwkunst, kunstwerken en ook met name van de mensen en hun rijke cultuur.
Maar eenmaal in Laos ben ik toch ook wel weer blij om hier te zijn. De reisgids had gelijk door Laos als ‘laid back’ te beschrijven. We worden hier – in tegenstelling tot Bali – amper lastig gevallen door verkopers, serveerders en taxichauffeurs. Hoe fijn is dat!
Verder vind ik het meerendeel van de Laotiaanse mensen heel vriendelijk. Diverse malen per dag wissel ik een glimlach, knikje en/of namasté gebaar (handen in bidhouding voor hart) uit met de locals. ‘Samadee’ is hier de groet en je dankbaarheid toon je door ‘kop chai’ (bedankt) te zeggen.
De sfeer doet me eigenlijk geregeld denken aan Bali. Ook in Laos heeft een gedeelte van de woningen, restaurants en winkels een altaartje op de oprit staan, waarin vooral fruit en bloemen als offerandes worden neergelegd. Tempels zijn op elke hoek van de straat te vinden. En kleine woongemeenschappen zijn omheind door muren, net zoals op Bali.
Ja.. ik zie veel overeenkomsten met Bali. 😉 Maar ja, dat ben ik.. geneigd om de overeenkomsten te vinden tussen mensen, culturen, religie en omgeving.